|
 | |  | | | Archiwum cytatów
Mój dom - to puszczy głębie mroczne,
Jesionów, sosen pnie omszałe,
Gdzie sen wieczysty w ciszy nocnej
Płoszy śmiech elfów i rusałek.
Z historii narodów możemy się nauczyć, że narody niczego nie nauczyły się z historii.
Georg Wilhelm Friedrich Hegel
Kiedy myślę i nic nie wymyślę,
to sobie myślę,
po co ja tyle myślałem, żeby nic nie wymyślić.
Przecież mogłem nic nie myśleć
i tyle samo bym wymyślił
Ale sztuka jest żyć w złym świecie
i - śpiewać.
„Dziewczyna czuje, — odpowiadam skromnie —
A gawiedź wierzy głęboko:
Czucie i wiara silniej mówi do mnie,
Niż mędrca szkiełko i oko.
Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu,
Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce;
Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu!
Miej serce i patrzaj w serce!”
Adam Mickiewicz, Romantyczność
p>
Na moim niebie przypłynęło dziś sporo obłoków nadziei.
Czymże jest ogromna przestrzeń, która nas rozdziela, dla serc przyjaznych! Przyjaźń ma skrzydła któremi chyżo morza i lądy, góry i doliny przelecieć potrafi. Niczym są zapory zmysłowego świata!
No i rozum jego poszedł się przespacerować i przyszedł w takie głębokie miejsce, w którym zgubił siebie.
Zło jest romantyczne a dobro zwyczajne
dobro wciąż na ostatku bo zło jest
ciekawe
Każde życie jest zaprzeczeniem logiki
Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko ...
Żyj nam i panuj, roku następny. Niech pod Twym skrzydłem zwiększą się obroty naszych sklepów i dochody naszych kamienic! Niech każda z tu obecnych panien znajdzie męża, każda z mężatek rój wielbicieli, każdy stary jegomość lekarstwo na reumatyzm, każda stara jejmość materiał do chwalenia dawnych czasów! Żyj nam, panuj i chroń nasze domy od złodziei, serca od niepokojów, mózgi od wątpliwości, żołądki od niestrawności!
Przełamali się pospołu-
I stanęli koło stołu
I trzy krzesła polskim strojem
Koło stołu stoją próżne:
I opłatkiem każdy swoim
Idzie do nich spłacać dłużne:
I pokłada na talerzu
Anielskiego chleba kruchy;
Bo w tych krzesłach siedzą duchy,
Co z ojczyzną są w przymierzu.
Wincenty Pol, Pieśń o domu
Ktoś powiedział, że jeśli się mężczyzna myli, to mówi, że dwa razy dwa jest pięć i błąd może być sprostowany; kobieta zaś, myląc się, twierdzi, że dwa razy dwa jest lampa, i wtedy choć głową o mur bij.
Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.
W życia wędrówce, na połowie czasu,
Straciwszy z oczu szlak nieomylnej drogi,
głębi ciemnego znalazłem się lasu.
Dziwnie mądra pora roku,
Zdrowa duszy, czuła oku.
Gdy liść zwiędły się przegania,
Ziemia zda się w ów czas marzy
Wielkie prace, wielkie stróże,
Wielkie dzieje, wielkie burze;.
I żywotem swoim waży
Wielkie myśli zmartwychwstania.
Jestem mistrzem mówienia milczkiem, całe życie milczkiem przegadałem, milczkiem przeżyłem sam z sobą całe tragedie.
Dla własnego nawet, głębiej rozumianego dobra, nie powinniśmy w innych narodach widzieć nieprzyjaciół, ani myśleć wyłącznie o sobie jako indywiduach, ani o sobie tylko jako narodzie.
Jest i musi być kędyś, choć na krańcach świata
ktoś, co do mnie myślami wzajemnymi lata.
Są rzeczy, których człowiek nie śmie rzucać w oczy światu obojętnemu, bo szyderstwa się lęka; bo gdyby jego skarbów nie oceniono, gdyby się z nich śmiać odważono, okrutnie czułby [!] na tym.
Myślę, że najlepiej jest, kiedy się po prostu kocha to, do czego serce samo od urodzenia ciągnie.
Więc mógłbym aż do końca świata
Słuchać, jak wołasz i jak liście
Szumią, aż tamte dawne lata
Znów rozjarzają się złociście,
O, wróżko! Ziemia naszych trudów
Znowu się staje —niegdyś bliskim
Krajem ze snu utkanych cudów,
Pełnym twej baśni uroczyskiem.
William Wordsworth, Do kukułki
Tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną
Do tych pagórków lesnych, do tych łąk zielonych...
Nie należy nigdy ulegać szantażowi cudzej głupoty.
Wszystko będzie, jak być powinno tak już jest urządzony świat.
Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.
Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.
Oto jest historia pewnej wiosny, wiosny, któa była prawdziwsza, bardziej olśniewająca i jaskrawsza od innych wiosen, wiosny, która po prostu wzięła na serio swój tekst dosłowny, ten manifest natchniony, pisany najjaśniejszą, swiąteczną czerwienią (...)
Jasna, niedzielna, zwierzęca to pora
na szyjach słodko zwinięta jak kot.
Wyrój z błękitu. Ileż obłoków!
Ptaki zielone trzeszczą spod pokryw.
W lotnych ulotnie badylach pokrzyw
sypią się płaskie łuski potoku.
Krzysztof Kamil Baczyński, Śpiew na wiosnę
Czasami lubi się kogoś za mocno i to się nazywa miłość
Ogarnął mnie smutek przed daleką drogą. Prawda, messer, że taki smutek jest czymś naturalnym nawet wtedy, kiedy człowiek wie, że u kresu tej drogi czeka go szczęście?
Moje marzenia - to szczyty Tatrów,
A moje myśli - to Wisły fala,
Kiedy szalona krami przelewa;
A me uczucia to poświst wiatrów.
- Ludzie zapomnieli o tej prawdzie - rzekł lis. - Lecz tobie nie wolno zapomnieć. Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś. Jesteś odpowiedzialny za twoją różę.
Antoine de Saint-Exupery, Mały książę
Każdą nocą
Z chmur migocą,
Wciąż na ziemię patrzą gwiazdy.
Jak świat światem,
Zimą, latem
Nieskończone kończą jazdy.
W słowach tylko chęć widzim, w działaniu potęgę;
Trudniej dzień dobrze przeżyć niż napisać księgę.
dlaczego nie pisze się tak jak się mówi
nie pisze się tak jak sie kocha
nie pisze się tak jak się cierpi
nie pisze się tak jak się milczy
piszę się trochę tak jak nie jest
p>
Prawdziwym poetą jest ten, który wyraża słowami to, co muzyka dyktuje jego sercu.
Wykreślić ze świata przyjaźń to jakby zgasić słońce na niebie, bo niczym lepszym ani piękniejszym nie obdarzyli nas bogowie.
Gdyby wszyscy mieli po cztery jabłka
gdyby wszyscy byli silni jak konie
gdyby wszyscy byli jednakowo bezbronni w miłości
gdyby każdy miał to samo
nikt nikomu nie byłby potrzebny
Dziękuję Ci że sprawiedliwośc Twoja jest nierównością
Wielkie zdziwienie: wszelkie stworzenie,
cały świat orzeźwiony.
Mądrość Mądrości, Światłość Światłosci,
Bóg-człowiek tu wcielony
Ptaki niby dzwoneczki cieszą się kolędą -
Chrystus nam się narodził i nowe dni będą
[…]
A mały Chrystus smutny w drzwi patrzy i czeka,
By pośród witających zobaczyć człowieka…
Nie - te kobiety, jak zechcą, to wszystko mogą człowiekowi wmówić, widma czy nie widma. To piekielna rzecz ta kobieca inteligencja.
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Nie wiedziałem wtedy, że te zioła
będą w wierszach słowami po latach
i że kwiaty z daleka po imieniu przywołam,
zamiast leżeć zwyczajnie nad wodą na kwiatach.
Nie wiedziałem, że się będę tak męczył,
słów szukając dla żywego świata,
nie wiedziałem, że gdy się tak nad wodą klęczy,
to potem trzeba cierpieć długie lata.
Uśmiech to obowiązek chrześcijanski
chyba inaczej
to anioł ochroniarz
co wyciąga za prawą i lewą nogawkę z rozpaczy
Jesień jest drugą wiosną, w której każdy liść jest kwiatem.
Powietrze aniołów pełne,
a ich przejrzysty trzepot
jest jak natchnione ciepło
nad ognia złotą wełną.
Krzysztof Kamil Baczyński
Tak czy owak musiałeś zginąć Hamlecie nie byłeś do życia
wierzyłeś w kryształowe pojęcia a nie glinę ludzką
żyłeś ciągłymi skurczami jak we śnie łowiłeś chimery
łapczywie gryzłeś powietrze i natychmiast wymiotowałeś
nie umiałeś żadnej ludzkiej rzeczy nawet oddychać nie umiałeś
Ale ten, kto się waha i lęka, wszystko widzi nieosiągalnym, bo takim widzieć pragnie.
Cyrkla, wagi i miary
Do martwych użyj brył;
Mierz siłę na zamiary,
Nie zamiar podług sił.
Bo gdzie się serca palą,
Cyrklem uniesień duch,
Dobro powszechne skalą,
Jedność większa od dwóch.
O wichrze, wichrze! Wyrwij moją duszę
z ciała i nieś ją w powietrzne głębiny!
Jak ptak tatrzanski zwleczony w niziny
ja na nizinach szarpę się i duszę.
Kędy chcesz, nieś ją szalonym podmuchem,
rzuć gdzieś w pustkowiu dalekim, dalekim,
nie chcę pamiętać, że jestem człowiekiem,
a nie swobodnym, wolnym, skrzydlatym duche
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
A prawda bodaj że tak wygląda: państwo, w którym ludzie mający rządzić najmniej się garną do rządów, w tym muszą być rządy najlepsze i najbardziej wolne od wewnętrznych niepokojów, a gdzie rządzący są nastawieni przeciwnie, tam i stosunki panują wprost przeciwne.
Nic
Jakie to dziwne
tak bolało
nie chciało sie żyć
a teraz takie nieważne
niemądre
jak nic
Mówię tedy, że literatura polska XIX wieku jest tylko dalszym ciągiem dziejów Polski, że owszem jest sumą tych dziejów i potęgą, która z kolei zapanowała, kiedy tylko panowanie ducha możebnem było. Co więcej, literatura ta jest symbolem przeszłości i przyszłości, tudzież historyczną figurą życia narodowego. Wszystkie historyczne i religijne unie i sojusze, które naród w przeciągu wieków swych zawarł, znalazły w tej literaturze swoje odbicie, i nie tylko odbicie, ale także usprawiedliwienie swoje.
Wincenty Pol, Pamiętniki Wincentego Pola do literatury polskiej XIX wieku
Kobieto, królowo, szatanie, aniele,
Motylu, głazie, kwiecie,
Duchu z niebios w ludzkim ciele,
Nie ze świata, a na świecie
Niepoznana, niepojęta,
Odmienna i jednakowa,
I słaba i nieugięta,
Niewolnica i królowa.
Raz gdy ktoś przy obiedzie u Jenerała Krasińskiego, mówiąc o Walter Skocie, nazwał go wielkim człowiekiem; Osiński z oburzeniem ofuknął się na to, mówiąc: „Co mi to za wielki człowiek, z którym mogę jeść razem pieczeń, pojechawszy do Edynburga!” - Chciał on przez to, ma się rozumieć, powiedzieć: „o którym jeszcze potomność nie wydała sądu;”[...]. Obaczę, czy się Göthe zmniejszy przy pieczeni; ale co ja, to chyba z radości podrosnę.
Antoni Edward Odyniec, Listy z podróży
Patrzę w niebo, a tam - moje życie,
życie w obłąkanym skrócie
Podróżuje jak gama astralna
Znak po znaku i nuta po nucie
Stanisław Baliński, Wypisane w gwiazdach
Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie usłyszycie: "Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubi się bawić? Czy zbiera motyle?"
Oni spytają was: "Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec?" Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu.
Jeżeli mówicie dorosłym: "Widziałem piękny dom z czerwonej cegły, z geranium w oknach i gołębiami na dachu" - nie potrafią sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: "Widziałem dom za sto tysięcy złotych". Wtedy krzykną: "Jaki to piękny dom!"
Antoine de Saint-Exupéry, Mały książę Wybór cytatów: BP i Amd
|
| |  | |  |
|
| | | | | Logowanie
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
| | | | |
|
