Walery Łoziński - polski pisarz, publicysta i dziennikarz, tworzący w okresie romantyzmu.

Urodził się 15 stycznia 1837 roku z Mikołajowie, w rodzinie drobnoszlacheckiej. Uczęszczał do gimnazjum w Samborze, jednak w 1855 roku został z niego wyrzucony. Było to związane z podziałem młodzieży na dwa wrogie sobie polityczne stronnictwa. Łoziński, posiadający buntowniczą naturę, zaczął ostro występować przeciwko kolegom z przeciwnej grupy "ruskiej", którzy z kolei złożyli na niego formalną skargę do prefektury gimnazjalnej. Śledztwo przeprowadzane przez specjalna komisję zakończyło się wydaleniem kilku studentów, w tym Łozińskiego, z gimnazjum.

Od roku 1856 roku zamieszkał przyszły pisarz we Lwowie, gdzie mógł liczyć na pomoc kuzyna, Karola Szajnochy. Łoziński zaczął tu współpracować z pismami "Dziennik Literacki", "Dzwonek"; otrzymał także posadę w "Gazecie Lwowskiej". Poświecił się też pisaniu powieści. Pierwsza z nich Szlachcic chodaczkowy została opublikowana w 1857 w "Dzienniku Literackim". Kolejna Szaraczek i Karmazyn również ukazywała się na łamach "Dziennika...".

Największą sławę przyniosła jednak Łozińskiemu powieść Zaklęty dwór, zawierająca w sobie elementy powieści obyczajowej, detektywistycznej, sensacyjnej i romansowej. Utwór ten miał stanowić jedynie pierwszą część trylogii, jednak plany pisarza zostały przerwane przez jego przedwczesną śmierć. Na publikację powieści Dwie noce nie zezwoliła cenzura austriacka. Powieść była wiec drukowana jedynie w niepowiązanych ze sobą fragmentach.

Łoziński jest także autorem dwóch komedii, napisanych z przeznaczeniem dla sceny lwowskiej(Verbum mobile oraz Niebezpieczny człowiek), napisanego z przeznaczeniem na konkurs dzieła Ludzie z pod słomianej strzechy, szkicu historycznego Starsza siostra Zygmunta Augusta, dwutomowej powieści Czarny Matwij: powieść z życia ludu górskiego.

Walery Łoziński zginął w wieku 24 lat. Przyczyną śmierci były rany odniesione w pojedynku na szable, jaki stoczył 10 stycznia 1861 z redakcyjnym kolegą Karolem Ciszewskim. Powodem starcia był romans, jaki Łoziński nawiązał z narzeczoną Cieszewskiego- Anielą Przyłęcką. Pisarz w trakcie pojedynku został raniony w skroń. Na skutek tej rany zmarł 30 stycznia 1861 r. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Twórczość Walerego Łozińskiego w bibliotekach internetowych